บทที่ 257 มิอาจสูญเสีย (50%)

“น่ารักเหลือเกินลูกเอ๊ย”

หลังจากทั้งกอดทั้งหอมเด็กน้อยหลายต่อหลายครั้ง นางละไมก็เอ่ยอย่างเพ้อๆ เพราะหลงยายตาแป๋วตัวอ้วนกลมพุงย้อยอย่างหนัก นางโดนตกเข้าเต็มๆ

จักรพรรดิยืนกอดอกทอดสายตาอ่อนโยนมองภาพที่ลูกสาววิ่งไปกอดแม่ที กอดยายละไมที พร้อมเสียงหัวเราะใสๆ ด้วยความสุขใจ ใบหน้าหล่อเหลาแต้มไปด้วยรอยยิ้ม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ